Halloween

31 Oktober was het eindelijk Halloween. Joost en Emma hadden er dagen naar uitgekeken. De kostuums hadden ze al een paar keer aangehad. De versieringen: spoken, pompoenen, ballonen en andere spulletjes hadden we ook al ruim vantevoren in huis.

De avond ervoor werden we verrast door de eerste sneeuw van het jaar. Dit was zelfs voor Ottawa vroeg. Het was in het begin natte sneeuw en het bleef niet echt liggen, maar het bleef heel de nacht sneeuwen en de volgende ochtend lag er toch een paar centimer. Op de wegen bleef het niet heel lang liggen, maar op het gras wel. (Foto's Halloween/Sneeuw) Dit was een prima gelegenheid om de snowboots uit te proberen. Na in de sneeuw gespeeld te hebben, kwamen de buren op bezoek voor een brunch met pinto. De zwarte bonen zijn gewoon in de super in blik te koop. Verder is de bakbanaan ook te koop, alleen is het niet altijd eenvoudig om goede bakbananen te vinden. Emma en Olivier kunnen het heel goed met elkaar vinden. Ze doen elkaar het liefste de hele tijd na. Ook sturen ze elkaar heel veel tekeningen.
Emma en Olivier zijn 's middags naar Monkey rock gegaan, zingen en dansen voor kleine kindjes. Om 6 uur was het donker genoeg om op stap te gaan voor "trick or treat" (Klik hier voor meer info in het engels hierover). Samen met Olivier zijn we langs de huizen gegaan. Sommige huizen waren flink versierd en er waren er zelfs bij met audio effecten. Eliana bleef thuis om snoep te geven aan kinderen die langskwamen. Joost kwam enkele vriendjes van school tegen. In het begin waren ze nog een beetje verlegen, maar na een paar keren te hebben aangebeld, was het trick or treat wel hoorbaar. Ze kwamen dan ook thuis met een grote zak snoep.

Auto, lek en voetbal.

Eind oktober had Joost het soccer tournament van enkele scholen van Ottawa. Er was een jongensteam en een meisjesteam. Kinderen van de vierde, vijfde en zesde klas mochten meedoen. Het tenue was nogal groot voor hem..... De avond vantevoren kon hij maar moeilijk slapen. Het was een mooie dag, veel zon en wel meer dan 15 graden. De dagen ervoor had het wel geregend, de velden hadden veel modder. In de poule speelden ze 4 wedstrijden. Joost scoorde ook een keertje, wat natuurlijk uitgebreid gevierd werd. Ze gingen door naar de kwartfinale, ze moesten tegen de winnaar van een andere poule. Ze stonden voor en hadden enkele kansen om de voorsprong te vergroten, maar dat lukte niet. In de tweede helft maakte de andere school gelijk. Strafschoppen moesten de beslissing brengen. Joost wilde geen penalty nemen, zijn teamgenoten misten echter allemaal en het andere team scoorde er eentje, dus helaas gingen ze niet door. Joost had het wel heel leuk gevonden, maar na een dag voetballen in de modder was hij wel heel erg moe.....
Diezelfde ochtend zagen we opeens dat de vloerbedekking op onze slaapkamer nat was en we hoorden ook water door de leiding lopen, ondanks dat de kraan dicht was. Snel de hoofdkraan dichtgedraaid.... Via de huismanager kwam de loodgieter. Wat bleek was dat een spijker van de plint door de kunststof leiding was gegaan. Pas na twee jaar is dat begonnen te lekken. Twee dagen hebben er grote blazers gestaan om de vloerbedekking droog te krijgen.
Verder hebben we ook een tweedehands auto gekocht, een chevrolet. Dat maakt het allemaal wel een stukje makkelijker.

Time flies

(Versión en español viene pronto, espero...)

We zijn inmiddels alweer ruim twee maanden in Canada. Het lijkt al langer. De kinderen zitten al helemaal in het het schoolritme. Joost heeft zich heel vlug aangepast en heeft het naar zijn zin op school. Hij heeft vriendjes, speelt in de pauzes voetbal en zit ook in het soccerteam van de school. Ze krijgen ook elke dag een uurtje frans, dat leren ze via liedjes, spelletjes en opdrachten, niet op de traditionele manier. Hij kan het goed vinden met zijn juf en gaat in het algemeen graag naar school.

Voor Emma was de aanpassing wat moeilijker. Enkele dagen wilde ze niet naar school, ze begrijpt veel in het engels, maar praten was lastiger. Daarbij kwam dat ze af en toe niet goed had geslapen en door het lopen al moe was voordat de school begon. Sinds we op een meet-the-teacher avond zijn geweest (foto's September), is het veel beter gegaan. Ze kon toen haar klas laten zien. En sinds vorige week gaan ze allebei met de schoolbus. Hierdoor komen ze ook minder moe aan op school, 1,5 Km was voor Emma best een flinke wandeling. De grootste opgaaf is nu het klimmen in en uit de bus, want treden zijn best wel hoog. Nu na twee maanden spreekt Emma veel meer nederlands en na een paar weken school ook al heel wat engels.

Afgelopen week was ook de Terry Fox run op school (foto's). De 4th grade waar Joost in zit hield eerst een presentatie voor de rest van de school over Terry Fox. In de klas hebben ze het ook veel over hem gehad. Terry Fox is een jongen die jong is gestorven aan Kanker. Hij wilde heel Canada doorrennen om geld op te halen voor onderzoek naar kanker. Joost ging helemaal op in dit thema.

Vandaag 9 oktober was het een heel fijne herfstdag. Vanochtend was het wel koud, handschoenen waren nodig, het was maar net boven nul. We kopen nu vaak baguet in het weekend bij een bakker dichtbij.
Er was vandaag helemaal geen wolkje! Joost en ik hebben zelfs in T-shirt gevoetbald! Ook hebben we een wandelingetje gemaakt in een parkje iets verderop. De bomen hebben de mooiste kleuren fel-oranje, rood, geel, sommige bomen zijn nog groen. Helaas komen de kleuren niet heel goed uit op de foto's. Eekhoorntjes zijn er ook heel veel.
Morgen gaan we bij de buren eten voor Thanksgiving. Dit is eigenlijk maandag, maar het wordt vaak al zondag gevierd. Thanksgiving gaat terug naar vroeger. De oogst werd gevierd, maar ook een behouden terugkomst van een ontdekkingsreiziger. Maandag hebben de kinderen vrij. Dat is wel lekker, even een beetje uitrusten. Ze hebben weinig vrij gedurende het jaar, omdat ze een lange zomervakantie hebben. Met kerst hebben ze twee weken vrij en dan alleen nog in maart een weekje.

Een paar weekenden terug hebben we ook onze eerste grotere uitstap gemaakt. Met een huurauto zijn we naar de Niagara Falls gereden. Dit was een flinke rit. We moesten om het Ontario meer rijden, via Toronto. Toronto is een veel grotere stad dan Ottawa (afstand ongeveer 450 Km), de snelwegen door Toronto zijn heel breed (soms zijn er wel 8 tot 10 rijbanen in een richting). De Niagara Falls bevinden zich tussen het Erie meer en het Ontario meer.
Het is er heel erg toeristisch. De watervallen zijn wel heel indrukwekkend, het dorpje stelt niet veel voor. Er zijn twee grote watervallen, de Canadese en de Amerikaanse. De Canadese zijn het mooiste en heeft de vorm van een hoefijzer, de totale breedte is ongeveer 600-700 meter. Eerst hebben we de waterval van boven bekeken, vervolgens een kijkje achter de waterval (hier zie je niet zoveel) en beneden aan de zijkant. Daar wordt je behoorlijk nat, maar bovenal het lawaai van het vallend water is enorm (foto's met gele regenjassen).
Ook hebben we de Maid of the Mist genomen, dit is een bootje dat naar de watervallen toe vaart. Dan kom je dichtbij en wordt je weer flink nat (blauwe regenjassen).

De volgende dag zijn we via Niagara on the lake naar Toronto gereden (foto's). Hier kon je stad in de verte zien liggen. Niagara on the lake is een leuk oud dorpje. In Toronto hebben we een aantal uren rond gelopen. We hebben dichtbij de CN Tower geparkeerd, deze is meer dan 500 meter hoog. Er zijn veel wolkenkrabbers in Toronto. Het weer zat ook weer mee, we hebben lekker op straat kunnen eten, niet alleen hot dogs maar ook fruit. Na een lange rite (ruim 1350 Km in twee dagen) waren we weer thuis...

We beginnen ons nu echt thuis te voelen. Eliana neemt elke dag de bus naar de ambasade. De kinderen de bus naar school, ze moeten deze op ca. 300 meter van huis nemen om ongeveer 8:45. ´s Middags komen ze daar om ongeveer 4 uur weer aan. Ik zorg voor het huishouden, ondertussen heb ik wel tijd voor wat andere bezigheden. Voor het eerst in meer dan twee jaar heb ik bijvoorbeeld weer een fietstochtje kunnen maken.